O książce: rok / Kucając przed nim, spojrzałem w jego połamaną twarz. Nawet cały ranny i z podbitym okiem, siedząc prawie na ziemi, patrzył na mnie arogancko. Trwało to tylko kilka sekund, a potem wydawało się, że rozpoznał we mnie ukochaną osobę i uśmiechnął się. -Cześć. Jego popękane usta najwyraźniej nie słuchały go dobrze. -Cześć. Odpowiadam mu i wstaję, ponownie wyciągam rękę i biorę jego lewą dłoń, pociągam ją do góry, a on wstaje. -Dziękuję. -Proszę. Potrzebujesz pomocy. – Wskazuję na jego twarz, a on wciąż się uśmiecha, jakby to nie on został pobity dwie minuty temu. -Możesz pomóc? Wzruszam ramionami i myślę: po co ja się w to wszystko angażuję? Gdy tylko zorientuje się, że nie jestem jak zwykłe dziewczyny, jego stosunek do mnie ulegnie zmianie. Najlepsze, co może zrobić, to zostać przyjacielem, najgorsze to współczuć mi.